Zespół Aspergera – sprawdź, czy ten problem może dotyczyć Twojego dziecka

Mariusz Siwko
29.03.2016

Zaczyna się zawsze tak samo. Obserwujesz swoje 3-4 letnie dziecko i widzisz, że zachowuje się inaczej niż syn czy córka koleżanki. Martwi Cię, że maluch nie lubi bawić się z innymi dziećmi, ma problemy z mową, unika nowych sytuacji, nie wykazuje aktywności i kiepsko kontroluje swoje ciało. Do tego dochodzą „dobre rady” sąsiadek, które na każdym kroku podkreślają, że „w tym wieku dziecko powinno robić to i tamto”. Jeśli rozwój Twojego dziecka jest faktycznie zaburzony, być może cierpi ono na zespół Aspergera. Co to właściwie jest? Jak rozpoznać objawy?

Czym jest zespół Aspergera?

Zespół Aspergera to zaburzenie rozwoju, które diagnozuje się najczęściej u małych dzieci, zwykle w okresie przedszkolnym. Jest to dużo lżejsza odmiana autyzmu. Nie daje bowiem aż tak widocznych gołym okiem objawów. Z tego powodu trudno się to zaburzenie diagnozuje i tak naprawdę dopiero od kilku lat dziecięcy psychologowie w Polsce prowadzą testy mające wykryć zespół Aspergera.

Dziecko cierpiące na ten typ zaburzenia może rozwijać się niemal podręcznikowo, jednak istnieją pewne różnice w stosunku do zdrowych maluchów. Przede wszystkim rodzice obserwują, że ich pociecha ma problem z nawiązywaniem relacji, szczególnie z rówieśnikami. Nie chce się bawić z innymi dziećmi, unika zajęć grupowych np. w przedszkolu. Pojawiają się również pewne zaburzenia mowy – dziecko używa języka nieadekwatnego dla swojego wieku (może mówić prawie jak dorosły).

Charakterystyczne jest także, że w zespole Aspergera można zaobserwować maniakalne wręcz zainteresowanie dziecka jedną tematyką. Maluch zamiast bawić się podsuwanymi mu pod nos zabawkami, woli np. zaglądać do śmietnika i żadną siłą nie można go od tego oderwać.

Diagnozę może postawić wyłącznie psycholog dziecięcy

Rodzice chcą widzieć w swoim dziecku wybitną jednostkę, dlatego często bagatelizują objawy zaburzenia, zrzucając to na karb wysokiej inteligencji malucha oraz cech charakteru. Pierwsze niepokojące informacje wynikające z obserwacji dziecka mogą więc wyjść ze strony wychowawczyni w przedszkolu. Jeśli sugeruje ona, że maluch nie rozwija się prawidłowo, warto zgłosić się na badanie psychologiczne.

Owo badanie ma wykazać, czy zaobserwowane zaburzenia wynikają z choroby, czy też są po prostu osobliwym zachowaniem typowym dla konkretnego dziecka. Psycholog może bowiem rozpoznać, że pociecha jest bardzo inteligentna, ale leniwa lub zbyt osaczona przez rodziców wymagających od malucha wielkiej otwartości na świat. Zdiagnozowanie zespołu Aspergera musi być jednoznaczne, a nie bazować na domysłach.

Kiedy powinnaś zacząć się martwić?

Obserwuj swoje dziecko i pomyśl o wizycie u psychologa, gdy:

  • Masz sygnały z przedszkola, że dziecko nie integruje się z grupą, nie podejmuje zabawy ani żadnej aktywności;
  • Twoje dziecko nie potrafi bawić się z rówieśnikami, w ogóle nie interesują go szaleństwa z innymi dziećmi, woli spędzać czas z dorosłymi;
  • Dziecko maniakalnie skupia się na jednej czynności lub jednym zainteresowaniu, w dodatku dość nietypowym;
  • Dziecko panicznie wręcz boi się zmian (nowych miejsc, przeprowadzki, zwykłego przemeblowania w swoim pokoju);
  • Dziecko nie wykazuje żadnej empatii;
  • Dziecko ma problemy z koordynacją ruchową, nie może nauczyć się jazdy na rowerze, jest niezgrabne w ruchach, „ciapowate”;
  • Dziecko używa dziwnego, jak na swój wiek, języka;
  • Dziecka sięga po symbolikę zrozumiałą tylko przez dorosłych – np. rysuje pentagram;

Każdy z tych objawów jest niepokojący i powinien zostać skonsultowany ze specjalistą. Nie martw się jednak na zapas. Dzieci ze zdiagnozowanym zespołem Aspergera nigdy nie będą duszami towarzystwa, ale mogą rozwijać się w miarę prawidłowo, mają też predyspozycje do zostania artystami czy wybitnymi specjalistami z zakresu nauk ścisłych.

 

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie